Obesitas

Horizontale tabbladen

Introductie

Energiehomeostase (balans) is een van de belangrijkste functies van de endocannabinoïde systeem. cannabinoïden hebben daarom een ​​uitstekend therapeutisch potentieel voor metabole stoornissen variërend van anorexia/ metabolic wasting syndrome to boulimia en zwaarlijvigheid. Een van de meest opvallende aspecten van cannabis is het vermogen ervan om eetlust (de munchies) te induceren, wat in hoge mate te wijten is aan de activering van cannabis. CB1 receptoren door THC.

Veel klinische onderzoeken hadden als doel de voedselinname te verminderen door te blokkeren CB1 met synthetisch cannabinoïden.

Hoewel deze synthetische cannabinoïden veroorzaakt zeer significant gewichtsverlies, deze klinische onderzoeken werden verlaten vanwege overmatige bijwerkingen (Depressie, duizeligheid, hartproblemen enz.).

Niettemin, de endocannabinoïde sytem is ingewikkeld betrokken bij eetlust en gewichtsregulatie. endocannabinoïden zijn afgeleid van Poly onverzadigde vetzuren (PUFA's) met anandamide en 2AG afkomstig van Ω-6 PUFA's en EPEA en DHEA afkomstig van Ω-3 PUFA's. Het typische Westerse dieet is laag op PUFA's en heeft een lage Ω-3 / Ω-6-verhouding.

Het verplaatsen van de balans naar een hoger Ω-3-gehalte leidt tot gewichtsverlies, vermoedelijk door differentiële activering van de endocannabinoïde systeem. In aanvulling op de endocannabinoïde systeem, plant cannabinoïden THCV en CBD hebben eetlustonderdrukkende eigenschappen en kunnen nuttig zijn bij de behandeling van zwaarlijvigheid.

Groep

Tags

Wiki-toegang

Rechtsboven

Recept advies

Preklinische gegevens suggereren CBD en THCV kan therapeutisch zijn zwaarlijvigheid. Er is momenteel slechts een beperkt aanbod van THCV maar CBD is tegenwoordig veel beschikbaar.

Gezien de aard van de ziekte kan orale toediening of sublinguale toediening nuttig zijn.

Adem in voor inhalatie totdat de symptomen verdwijnen of de bijwerkingen ondraaglijk worden.

Voor mondelinge / sublinguale toepassing, volg alstublieft generiek receptadvies.

Houd er rekening mee dat, op basis van preklinisch en / of klinisch onderzoek, dit receptadvies uitsluitend bedoeld is als richtlijn om artsen te helpen bij het bepalen van het juiste recept. We zijn van plan ons receptadvies voortdurend bij te werken op basis van feedback van patiënten en / of experts. Als u informatie heeft dat dit receptadvies onnauwkeurig, onvolledig of verouderd is, neem dan contact met ons op hier..

Vergelijkbare gegevens

Horizontale tabbladen

Literatuur Discussie

endocannabinoïden zijn afgeleid van Poly onverzadigde vetzuren (PUFA's) met anandamide en 2AG afkomstig van Ω-6 PUFA's en EPA en DHA afkomstig van Ω-3 PUFA's. Het typische Westerse dieet is laag op PUFA's en heeft een lage Ω-3 / Ω-6-verhouding. Het verplaatsen van de balans naar een hoger Ω-3-gehalte leidt tot gewichtsverlies, vermoedelijk door differentiële activering van de endocannabinoïde systeem (Watkins en Kim, 2014).

endocannabinoïden zoals OAS binden aan GPR119 om cAMP te verhogen (signaleert hoge energie / glucose-inhoud naar een cel), stimuleert de insulinesecretie en veroorzaakt vetafzetting (Overton et al., 2006). OAS verminderde voedselopname en gewichtstoename bij knaagdieren via PPARa en TRPV1 (Overton et al., 2006). Dit pad biedt potentieel voor cannabinoïden bij de behandeling van metabole stoornissen zoals anorexia, boulimia, zwaarlijvigheid en Diabetes.

DAGL-remmers kunnen het door vasten geïnduceerde opnieuw voederen van muizen voorkomen, waarbij een vergelijkbaar farmacokinetisch profiel wordt getoond CB1 inverse agonisten (Deng et al., 2017). Er zijn andere onderzoeken die DAGL- en 2-AG-activiteit koppelen aan eetstoornissen (Bisogno et al., 2013; Engeli et al., 2014). Ook doet DAGL-remming de effecten op voedselopname en snelle oogbewegingen bij ratten terugdraaien, veroorzaakt door de stimulatie protease geactiveerde receptor 1 (PPAR-1) in de laterale hypothalamus. Dit suggereert synergetische acties tussen PAR1 en 2-AG (Pérez-Morales, Fajardo-Valdez, Méndez-Díaz, Ruiz-Contreras en Prospéro-García, 2014)

THCV en CBD de hoeveelheid circulerende lipiden verminderen en gewichtsverlies mogelijk maken (Silvestri et al., 2015).

THCV geïnduceerde hypofagie en verlaging van het lichaamsgewicht bij lage doses (van 3mg / kg), wat duidt op een mogelijke behandeling voor Obesitas en metabool syndroom. THC combinatie met THCV zou deze effecten verwijderen, maar ze worden gered door ze te combineren met CBD (Riedel et al., 2009; Silvestri et al., 2015; Wargent et al., 2013).

In tegenstelling tot Rimonabant, THCV veroorzaakt geen misselijkheid, maar handhaaft deObesitas potentieel (Rock, Sticht, Duncan, Stott, & Parker, 2013). Orale toediening van 10 mg THCV vermindert de functionele connectiviteit in de rusttoestand in hersengebieden die gewoonlijk overactief zijn bij obese personen. Het activeert ook gebieden waaraan verminderde activiteit is gekoppeld Obesitas (Rzepa, Tudge en McCabe, 2015). Dezelfde dosis werd gebruikt in een ander onderzoek dat verhoogde hersenactiviteit in Obesitas gerelateerde gebieden bij het presenteren van verschillende soorten voedselstimuli, wat ook een mogelijk therapeutisch potentieel suggereert om te behandelen Obesitas (Tudge, Williams, Cowen en McCabe, 2015).

Rimonabant induceert ook anxiogene effecten in tegenstelling tot THCV, waarschijnlijk omdat THCV fungeert als een neutrale CB1 receptorantagonist terwijl Rimonabant fungeert als inverse agonist (O'Brien et al., 2013).

Referenties:

Bisogno, T., Mahadevan, A., Coccurello, R., Chang, JW, Allarà, M., Chen, Y., ... Di Marzo, V. (2013). Een nieuwe fluorfosfonaatremmer van de biosynthese van de endocannabinoïde 2-arachidonoylglycerol met potentieel anti-zwaarlijvigheid effecten. British Journal of Pharmacology, 169(4), 784-793. https://doi.org/10.1111/bph.12013

Deng, H., Kooijman, S., van den Nieuwendijk, AMCH, Ogasawara, D., van der Wel, T., van Dalen, F., ... van der Stelt, M. (2017). Triazol-ureasewerking als diacylglycerollipaseremmers en voorkomen vasten-geïnduceerde hervoeding. Journal of Medicinal Chemistry, 60(1), 428-440. https://doi.org/10.1021/acs.jmedchem.6b01482

Engeli, S., Lehmann, A.-C., Kaminski, J., Haas, V., Janke, J., Zoerner, AA, ... Jordan, J. (2014). Invloed van vetopname via de voeding op de endocannabinoïde systeem in magere en zwaarlijvige onderwerpen. zwaarlijvigheid, 22(5), E70-E76. https://doi.org/10.1002/oby.20728

O'Brien, LD, Wills, KL, Segsworth, B., Dashney, B., Rock, EM, Limebeer, CL, & Parker, LA (2013). Effect van chronische blootstelling aan rimonabant en fytocannabinoïden on angst-achtig gedrag en sacharine-smakelijkheid. Farmacologie, biochemie en gedrag, 103(3), 597-602. https://doi.org/10.1016/j.pbb.2012.10.008

Overton, HA, Babbs, AJ, Doel, SM, Fyfe, MCT, Gardner, LS, Griffin, G., Jackson, HC, Procter, MJ, Rasamison, CM, Tang-Christensen, M., et al. (2006). Deorphanisatie van een G-eiwit-gekoppelde receptor voor oleoylethanolamide en het gebruik ervan bij de ontdekking van hypofage kleine moleculen. Cel Metab. 3, 167-175.

Pérez-Morales, M., Fajardo-Valdez, A., Méndez-Díaz, M., Ruiz-Contreras, AE, en Prospéro-García, O. (2014). 2-Arachidonoylglycerol in de laterale hypothalamus verbetert de verminderde slaap bij volwassen ratten die zijn onderworpen aan maternale scheiding. Neuroreport, 25(18), 1437-1441. https://doi.org/10.1097/WNR.0000000000000287

Riedel, G., Fadda, P., McKillop-Smith, S., Pertwee, RG, Platt, B., & Robinson, L. (2009). Synthetisch en plantaardig cannabinoïde receptorantagonisten vertonen hypofage eigenschappen bij nuchtere en niet-gevaste muizen. British Journal of Pharmacology, 156(7), 1154-1166. https://doi.org/10.1111/j.1476-5381.2008.00107.x

Rock, EM, Sticht, MA, Duncan, M., Stott, C., & Parker, LA (2013). Evaluatie van het potentieel van de fytocannabinoïden, cannabidivarin (CBDV) en AX9-tetrahydrocannabivarin (THCV), produceren CB1 receptor-inverse agonisme symptomen van misselijkheid bij ratten. British Journal of Pharmacology, 170(3), 671-678. https://doi.org/10.1111/bph.12322

Rzepa, E., Tudge, L., en McCabe, C. (2015). De CB1 Neutrale antagonist Tetrahydrocannabivarin Vermindert het netwerk van de standaardmodus en vergroot het beheer van het uitvoernetwerk Rusttoestand Functionele connectiviteit bij gezonde vrijwilligers. The International Journal of Neuropsychopharmacology, 19(2). https://doi.org/10.1093/ijnp/pyv092

Silvestri, C., Parijs, D., Martella, A., Melck, D., Guadagnino, I., Cawthorne, M., ... Di Marzo, V. (2015). Twee niet-psychoactieve cannabinoïden verminderen intracellulaire lipidegehalte en remmen hepatosteatosis. Journal of Hepatology, 62(6), 1382-1390. https://doi.org/10.1016/j.jhep.2015.01.001

Tudge, L., Williams, C., Cowen, PJ en McCabe, C. (2015). Neurale effecten van cannabinoïde CB1 neutrale antagonist tetrahydrocannabivarin op voedselbeloning en aversie bij gezonde vrijwilligers. The International Journal of Neuropsychopharmacology / Official Scientific Journal of the Collegium Internationale Neuropsychopharmacologicum (CINP), 18(6). https://doi.org/10.1093/ijnp/pyu094

Wargent, ET, Zaibi, MS, Silvestri, C., Hislop, DC, Stocker, CJ, Stott, CG, ... Cawthorne, MA (2013). De cannabinoïde Δ9-tetrahydrocannabivarin (THCV) verbetert de insulinegevoeligheid in twee muismodellen van Obesitas. Voeding & Diabetes, 3(5), e68. https://doi.org/10.1038/nutd.2013.9

Watkins, BA en Kim, J. (2014). De endocannabinoïde systeem: regisseren van eetgedrag en metabolisme van macronutriënten. Voorkant. Psychol. 51506.

Clinical Trials

Veel klinische onderzoeken hadden als doel de voedselinname te verminderen door te blokkeren CB1 met synthetisch cannabinoïden.

Hoewel deze synthetische cannabinoïden veroorzaakt zeer significant gewichtsverlies, deze klinische onderzoeken werden verlaten vanwege overmatige bijwerkingen (Depressievertigo, hartproblemen enz.) (Bergholm et al., 2013; Kipnes et al., 2010; Motaghedi et al., 2011).  

Referenties:

Bergholm, R., Sevastianova, K., Santos, A., Kotronen, A., Urjansson, M., Hakkarainen, A., Lundbom, J., Tiikkainen, M., Rissanen, A., Lundbom, N., et al. (2013). CB (1) blokkade-geïnduceerd gewichtsverlies gedurende 48 weken vermindert levervet in verhouding tot gewichtsverlies bij mensen. Int. J. Obes. 2005 37, 699-703.

Kipnes, MS, Hollander, P., Fujioka, K., Gantz, I., Seck, T., Erondu, N., Shentu, Y., Lu, K., Suryawanshi, S., Chou, M., et al. (2010). Een eenjarig onderzoek naar de veiligheid en werkzaamheid van de CB1R inverse agonist taranabant bij patiënten met overgewicht en obesitas met type 2 Diabetes. Diabetes Obes. Metab. 12, 517-531.

Motaghedi, R., Lipman, EG, Hogg, JE, Christos, PJ, Vogiatzi, MG en Angulo, MA (2011). Psychiatrische bijwerkingen van rimonobant bij volwassenen met Prader Willi-syndroom. EUR. J. Med. Genet. 54, 14-18.